W natłoku załatwiania osiemnastkowego...
Nie podzieliłam się jeszcze czymś.
Otóż...
Mój, nasz przeżywający złe chwile związek, powoli wychodzi na prostą.
Wraca.
Były łzy radości i euforia.
A teraz jest pytanie: co dalej?
Bo zmieniło się wiele.
Jestem inną osobą, On też zapewne nie jest już Tym Markiem .
Czy po trzech miesiącach rozłąki odnajdziemy to, co prawie zniszczyliśmy?
Czy zapomnieć o całym smutku i nie wracać już do tego tematu? Nie prosić o wyjasnienia?
Boję się...że gdy Go zobaczę, nie będę w stanie przełamać się i tak zwyczajnie Go przytulić.
Boję się, że przez tą swoją dumę zniszczę doszczętnie to, co jeszcze między nami zostało.

Jeśli będę taka jakiej nie rozumiesz...O jedno Cię proszę- kochaj mnie jak umiesz. Jeśli powiem kiedys coś, co zrani do żywego...O jedno Cię proszę- nie pamiętaj tego

To będzie chyba ciężkie spotkanie.
Z bardzo trudną rozmową.
Być może oznaczajacą rozstanie.
Tym razem świadome .
Choć czy chciane?

Wraca- kiedyś we wrześniu. Być może za tydzień, może za dwa, trzy.
Wraca.