Wędruję po Kalińcu, irytuję się na Barbarę, podziwiam spokój Bogumiła.
Po prostu czytam. Nawet nieźle. Od dawna nie mogłam się zrelaksować przy żadnej lekturze.
A tu- i owszem.
Może dlatego, że nie stoi mi nikt nad głową? Że to czy przeczytam zależy tylko ode mnie?
Czasem tylko zastanawiam się, po co mi ten rozszerzony polski.
Kochaniowa ingerencja?
Ambicja?


I nie poszłam. Już dobrze.