Mam mieszkać z Kochaniem.
W końcu napisałam to do W., odważnie,bo sms'em.

Był zaskoczony, nie wierzył.
Rozbawił mnie pytaniem o ciążę. I ciągłym: dlaczego?


Dla niego to tak nagle.

Nie mogłam tego przed nim ukrywać.
Mimo, że już od dawna nie ma tego, co było.
Czy to dziwne, że chcę ułożyć sobie życie z kimś innym?
Z kimś, kto jest bliżej i nie stwierdzi, że jedna osoba nie może być całym jego światem .

Wtedy bolało.

Teraz tylko zapiekło.

Odczułam pretensje.

Bo miało być inaczej...
Ale nie jest.

Nie chciałam wypominać, że zaczekałabym; że wystarczyło jedne słowo.

Kiedyś...może i to była miłość.
Ale uboga i kaleka.
Skazana na klęskę.